හුදකලාව

  

  

නිල් තණ පියලි මත බොල්පිණි              විසිරිලා

සදකැන් වැටි පිණි කැට මිණි කැට          විලා

මැදියම් රැයේ මායා මන්දිර                    මැවිලා

සොබ දම් දිනිතියගේ අසිරිය ගෙන         පාලා

මුළු ලොව නිදන මොහොතක                හුදකලාවේ
මා පමණක් තනිවම මං                         මුලාවේ
අවිහිංසක සතුන් දඩ මං                         තලාවේ

ඇවිදින වැදී රජෙක් මෙනි මේ               කැලෑවේ

සිතල ගත වෙලයි හිරි ගඩු                      පිපිලා

පාළුව කාන්සිය හද තුල                         මැවිලා

නිශ්චල රැයේ නිසසල කම                     බිදිලා

බස්සෙකු හඩ නගයි උගේ සිත                රිදිලා

වවුලන් නිදන තුරු වදුලක අදුරු             කොනේ
සර සර හඩක් මතුවී සිත සසල                වුනේ

සසරෙහි පුරුදු සුවදක් පෙර පරිදි            දැනේ

හෙමිහිට නැගෙන සුසුමක එය ජනිත       වුනේ

මම

සුළග ....